الزام به تمکین

1

تمکین چیست؟

بعد از انعقاد عقد نکاح به طور صحیح، رابطه زوجیت بین طرفین برقرار شده و هر کدام از زن و مرد در برابر هم حقوق و تکالیفی را عهده دار می شوند.

به محض عقد نکاح شوهر باید به زن نفقه پرداخت کند و در مقابل زن وظیفه دارد از شوهر تمکین کند.

تمکین دو نوع است. تمکین به صورت عام به این معناست که زن باید از شوهرش در زمینه روابط خانوادگی، تربیت فرزندان، انتخاب محل زندگی و ... اطاعت کند. تمکین به صورت خاص به معنای روابط زناشویی و پاسخگویی نیازهای جنسی شوهر است.

 

الزام به تمکین

 

الزام به تمکین

اگر زن بدون اجازه شوهرش منزل مشترک را ترک کند یا به هر دلیل دیگری از تمکین خاص و عام خوداری کند شوهر ابتدا باید با اظهار نامه رسمی از زن درخواست تمکین یا بازگشت به منزل مشترک را بکند و بعد می تواند دادخواست الزام به تمکین مطرح کند.

بعد از دادخواست الزام به تمکین اگر زن دفاعی نکند موضوع به کارشناس ارجاع می شود و کارشناس شرایط را بررسی می کند و اگر زن واقع منزل را ترک کرده باشد حکم به عدم تمکین داده می شود.

مرد پس از گرفتن حکم الزام به تمکین باید فورا درخواست اجرا آن را مطرح کند و اگر باز هم زوجه تمکین نکرد، می تواند حکم نشوز او را بگیرد تا دیگر مجبور به پرداخت نفقه نباشد.


 

مجازات عدم تمکین

  • شوهر می تواند به او نفقه پرداخت نکند.
  • شوهر می تواند با اثبات عدم تمکین و با اجازه دادگاه دوباره ازدواج کند.
  • به زن اجرت المثل و نحله تعلق نمی گیرد.

  عدم تمکین در مهریه تاثیری ندارد و آن باید تمام و کمال به زن پرداخت شود. 


 

عذر موجه برای عدم تمکین

  • استفاده کردن از حق حبس زوجه می تواند بعد از عقد به هیچ وجه تمکین نکند و تمکین کردن را مشروط به پرداخت مهریه کند.
  • اگر زوج بیماری واگیرداری داشته باشد.
  • زوجه در دوران بارداری و وضع حمل باشد.
  • اگر خود زوجه بیماری واگیرداری داشته باشد.
  • اگر زوجه در سفر باشد.
  • اگر تمکین کردن برای زوجه خطر جانی یا حیثیتی داشته باشد.

در صورت وجود هر یک از این شرایط زوجه می تواند از تمکین خودداری کند در حالیکه به موجب قانون نفقه او قطع نمی شود.

1

1 نظرات

وکیل دادگستری می گوید:
پنجشنبه 05 فروردین 1400

"مهریه را همه دادند و همه نیز گرفتند" سلام علیکم برادران گرامی با توجه به اینکه در زمان عقد نکاح در سند ازدواج عنوان «عندالاستطاعه» به جای عنوان عندالمطالبه درج و نوشته شده باشد ، در صورتی می تواند زوجه مهریه را مطالبه نماید که ملائت و توانایی پرداخت زوج را در دادگاه خانواده با دلیل ، مدرک و سند معتبر به اثبات برساند که البته باید این اسناد ارائه شده توسط زوجه الزاماً غیر از مستثنیات دین باشد لذا اگر بتواند ثابت نماید زوج محکوم به پرداخت مهریه می گردد و باید الزاماً بپردازد ولی، ولی، ولی اگر زوجه نتواند استطاعت و توانایی مالی زوج را به اثبات برساند (به عنوان مثال زوجی که هیچ سندی به نامش نیست و پولی هم در بانک جهت توقیف ندارد و کارمند هم نباشد که بتواند زوجه یک چهارم آن را به نفع خودش مسدود نماید) در اینحال مطالبه مهریه معلق و منتفی می ماند و زوجه هیچ گونه اقدامی جهت درخواست مهریه و اعمال فشار به زوج را نخواهد داشت البته این فرایند تا زمان عدم استطاعت زوج به قوت خود باقی است مگر آنکه شرایط مالی جدیدی برای زوج پیش بیاید و زوج مستطیع و متمکن شود و الا اگر تا پایان عمرِزوج هم زوج مستطیع نشود امکان مطالبه مهریه برای زوجه به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی وجود ندارد. ضمناً در مورد مهریه های «عندالاستطاعه» به شرط عدم استطاعت و فقدان توانایی مالی زوج ، زوجه : 1- حق حبس ندارد (موضوع ماده 1085 قانون مدنی ملغی می شود) 2- زوج زندان نمی شود(زوجه حق جلب زوج را نخواهد داشت) 3- مهریه تقسیط نمی شود 4- زوج ممنوع الخروج نمی شود و خلاصه هر اهرم فشاری را که زوجه می توانست به واسطه مهریه های سنگین و نامعقول به زوج وارد آورد و پایه های زندگی مشترک را متزلزل و بلکه تخریب نماید از کار انداخت و بلااثر نمود و موجب تحکیم خانواده ها گردید. «والسّلامُ عَلیکُم و رَحمة اللهِ و بَرکاتُه»

پاسخ

نظر بدهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد